Τα τερατάκια της Pixar επιστρέφουν, σε ένα πολύ καλοφτιαγμένο και διασκεδαστικό animation που όμως δεν πλησιάζει τις καλύτερες στιγμές της εταιρίας...Την τελευταία φορά που είδαμε τους Μάικ Βαζόβσκι και Τζέιμς Σάλιβαν ήταν αχώριστοι και πραγματικά αγαπημένοι. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι. Από την πρώτη στιγμή που αυτά τα δύο αταίριαστα τέρατα συναντήθηκαν στο πανεπιστήμιο δεν άντεχαν το ένα το άλλο. Με τελείως διαφορετικές μεθόδους, απόψεις και ικανότητες το μοναδικό κοινό στοιχείο τους ήταν το όνειρο για τον τίτλο του Καλύτερου Φοβιστή. Όμως, ο υπερβολικός ανταγωνισμός μεταξύ τους θα γίνει η αιτία να τους διώξουν από το Πρόγραμμα Εκφοβισμού. Το “Μπαμπούλες Πανεπιστημίου” μας αποκαλύπτει πώς ο Μάικ και ο Σάλι τα θαλάσσωσαν, αλλά τελικά έμαθαν να συνεργάζονται, να αλληλοσυμπληρώνονται και κάπως έτσι να βάλουν τα θεμέλια για μια υπέροχη φιλία.
Το πρίκουελ του απολαυστικού animation «Μπαμπούλας Α.Ε.» του 2001, βρίσκει τους αξιαγάπητα τερατώδεις ήρωες στα πρώτα τους βήματα στο πανεπιστήμιο. Η νέα ταινία επιβεβαιώνει λίγο-πολύ την πορεία της Pixar τα τελευταία χρόνια, κάτω από την ομπρέλα της Disney: Ενώ εξακολουθεί να παραμένει πάρα πολύ ψηλά σε τεχνικό επίπεδο, έχει χάσει λίγο από το δυναμισμό, την ικανότητά της να εκπλήσσει και τη διάθεση να πηγαίνει την ‘παιδική ψυχαγωγία’ σε πρωτόγνωρα επίπεδα. Το «Μπαμπούλες Πανεπιστημίου» είναι άψογα φτιαγμένο, γεμάτο με άπειρα τερατάκια και αστείες λεπτομέρειες, βλέπεται πάρα πολύ ευχάριστα και είναι απόλυτα διασκεδαστικό. Απλά, ακολουθεί σχετικά συμβατικές (για τα δεδομένα της Pixar) κατευθύνσεις σαν μια παραλλαγή στην κολλεγιακή κωμωδία και στην ιστορία ενός αουτσάιντερ, χωρίς να φτάνει την ευχάριστη έκπληξη της πρώτης ταινίας ή την πρωτοτυπία και την ευφυία των αριστουργημάτων της εταιρίας.
Θοδωρής Τσιάτσικας