Θα σου το αναλύσω λιγουλάκι περισσότερο, όχι για να σε αποθαρρύνω, αντιθέτως! Θέλω απλά να σου κάνω γνωστό πως όλες οι μανούλες έχουμε περάσει/περνάμε τα ίδια και να σου δώσω κουράγιο και θάρρος.
Έχουμε και λέμε: γυρίζεις σπίτι με το νεογέννητο στα χέρια/ στο καλαθάκι/ στο port bebe. Είναι ένα τόσο δα πλασματάκι που σε έχει ανάγκη. Χρειάζεται στοργή, προστασία, αγκαλιά και φυσικά τροφή. Τι σημαίνει αυτό? Σημαίνει πως ανά δυο με τρεις ώρες θα πρέπει να το ταϊζεις – θηλάζεις και να του αλλάζεις την πάνα. Ναι, ναι κάθε δυο με τρεις ώρες επαναλαμβάνεται το ίδιο τελετουργικό είτε είναι μέρα, μεσημέρι, νύχτα βαθιά, ξημέρωμα. Το μωρό ακόμη δεν γνωρίζει δεν έχει αντίληψη του χρόνου (εδώ καλά καλά δεν βλέπει). Έχει βασικές ανάγκες να καλύψει και οι απαιτήσεις του λαμβάνουν χώρα 24 ώρες non stop. Αν είσαι τυχερή το μωρό θα πάψει να ξυπνά τις νύχτες περί το πρώτο του τρίμηνο. Στην περίπτωση που το μωρό τρέφεται αποκλειστικά με ξένο γάλα, το βραδινό ξύπνημα μπορεί να σταματήσει και πολύ νωρίτερα, μιας και το γάλα αυτό είναι πιο δύσπεπτο από το μητρικό – τουτέστιν το κρατά χορτάτο περισσότερη ώρα! Αν είσαι λιγότερο τυχερή το μωρό μπορεί να συνεχίσει να ξυπνά μέσα στη μαύρη νύχτα για να φάει μέχρι και ενός έτους, μην σου πω και παραπάνω και σε κακοκαρδίσω (ναι, εμείς ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία, αλλά δεν το βάλαμε κάτω).
Και μόλις συνηθίσεις (δεν συνηθίζονται οι 4 ώρες ύπνου συνολικά μέσα στη μέρα, αλλά λέμε τώρα) εμφανίζονται και άλλοι παράγοντες που συντείνουν στην οικογενειακή αϋπνία. Κωδικό όνομα: κολικοί. Πάρε βαθιά ανάσα εδώ. Τα καλά νέα είναι πως δεν περνούν όλα τα βρέφη κολικούς. Τα κακά νέα είναι πως ένα μωρό που υποφέρει από κολικούς είναι πολύ ανήσυχο, κλαίει δυνατά και παρατεταμένα για διάστημα ίσως και δύο-τριών ωρών, μαζεύει ανήσυχο τα πόδια προς την κοιλίτσα του, σφίγγει τα χεράκια σε γροθιές κάνοντας φανερό πως δυσφορεί. Συνήθως οι κολικοί κάνουν την εμφάνιση τους απογευματινές ή/και βραδινές ώρες μεταμορφώνοντας τον βραδινό ύπνο ξανά σε μια πονεμένη ιστορία. Δεν χρειάζεται άγχος. Κολικοί είναι θα περάσουν. Μέχρι τον τρίτο με τέταρτο μήνα οι κολικοί θα αποτελούν παρελθόν.
Σειρά έχουν τα δοντάκια. Σαφέστατα ένα βρεφάκι που αναπτύσσει οδοντοφυΐα είναι γεγονός μεγάλο και ευχάριστο. Σε λίγο καιρό θα μπορεί να τρώει γεύματα (αλεσμένα αρχικά – αλλά γεύματα). Φυσικά και το μωρό μας μοιάζει με κουνελάκι κάθε φορά που γελά πλατιά και μας φανερώνει τα δυο μπροστινά, πρώτα δοντάκια του. Το πιο γλυκό, όμορφο, χαριτωμένο και παιχνιδιάρικο κουνελάκι του κόσμου! Αυτή η εικόνα είναι που μας δίνει κουράγιο να αντιμετωπίσουμε την ατέλειωτη γκρίνια. Γκρίνια όμως, πολύ γκρίνια και σάλια ναι – άλλη ιστορία αυτή. Για ακόμη μια φορά η μανούλα είναι στο πόδι γιατί το μωρό μπορεί κατά τη διάρκεια της νύχτας να είναι ανήσυχο, γκρινιάρικο και να κάνει ύπνο διακεκομμένο. Υπομονή και πάλι αγαπητή μητέρα. Μέχρι την ηλικία των δύο η βρεφική οδοντοφυΐα θα έχει ολοκληρωθεί.
Ουφ, βαθιά ανάσα και πάλι, γιατί κάπου εκεί ξεκινά το νήπιο μας να πηγαίνει σχολείο. Περίπου στα τρία το καμάρι μας θα πάει παιδικό σταθμό. Συγκίνηση, υπερηφάνεια και χαρά αισθάνεται κάθε μανούλα κάνει κουράγιο να αντιμετωπίσει για ακόμη μια φορά τη νύστα. Γιατί γλυκιά μου μανούλα θα χρειαστεί να ξενυχτίσεις πολλές φορές και σε αυτή την φάση. Το παιδάκι σου γυρίζοντας από το σχολείο συχνά πυκνά θα κουβαλεί μαζί του ιώσεις και παιδικές ασθένειες που θα κάνουν το βραδινό ύπνο όνειρο απατηλό. Θα χρειαστεί να ξενυχτάς στο πλευρό του για να του μετράς τον πυρετό, να του δίνεις την αντιβίωσή, να του τρίβεις την πλατούλα για να ηρεμήσει καθώς ο βήχας δεν θα το αφήνει σε ησυχία. Υπομονή, ίωση είναι θα περάσει. Και θα έρθει άλλη…
Και παρακάτω στη ζωή του παιδιού θα υπάρξουν άλλοι λόγοι και συγκυρίες που θα σε κάνουν να μην κοιμάσαι τα βράδια. Δεν θέλω να σε ταράξω μανούλα, τα είπαμε αυτά, θέλω απλά να σε διαβεβαιώσω πως κι εσύ, κι εγώ και όλες μας, περνάμε τα ίδια. Και πίστεψέ με ΑΞΙΖΕΙ. Κάθε λεπτό που κλέβεις από τον ύπνο σου και το προσφέρεις στο παιδί σου αξίζει και με το παραπάνω! Κι αφού σε ενημέρωσα, τρέχω να προλάβω να κοιμηθώ μισή ωρίτσα γιατί έρχονται δύσκολες νύστες, εεε νύχτες εννοώ….σου τα είπα, μην τα ξαναλέω.
Δημητρα Μπελόκα