Πόσο συχνό είναι αυτό το φαινόμενο; Γιατί τα παιδιά επινοούν φανταστικούς φίλους; Πώς πρέπει ν’ αντιδράσουν οι γονείς;

Τα περισσότερα παιδιά σε ποσοστό 65% περίπου, στις ηλικίες 3-5 επινοούν κάποιο φανταστικό πρόσωπο ή ζώο με το οποίο παίζουν, μιλάνε και στο οποίο φέρονται σαν να υπάρχει στην πραγματικότητα. Μελέτες έχουν δείξει ότι συνήθως πρόκειται για πρωτότοκα ή μοναχοπαίδια. Σε αντίθεση με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, το παιδί που επινοεί κάποιον φανταστικό φίλο είναι πιο κοινωνικό και πιο δημιουργικό σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά και δεν αποτελεί ένδειξη ενός προβλήματος. Η συντροφιά ενός φανταστικού φίλου αποτελεί για το παιδί ένα μέσο εξερεύνησης για τον κόσμο. Επίσης βοηθά το παιδί στην ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων καθώς και στην χρήση πιο σύνθετου λεξιλογίου. Παράλληλα το βοηθά να αντιμετωπίσει και να ελέγξει τα συναισθήματά του. Συχνά το παιδί δημιουργεί έναν φανταστικό φίλο προκειμένου να ανταπεξέλθει σε στρεσογόνες καταστάσεις ή αλλαγές που συμβαίνουν στη ζωή του όπως μια μετακόμιση, ένα διαζύγιο ή η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου.

Επομένως οι γονείς δε θα πρέπει να προβληματίζονται ή να αγχώνονται για το φανταστικό φίλο του παιδιού τους. Απεναντίας θα πρέπει να το δουν ως μια ευκαιρία για να κατανοήσουν καλύτερα τον ψυχισμό και τις ανάγκες του παιδιού. Εξάλλου το παιδί καθώς μεγαλώνει και θα εμπλέκεται κοινωνικά με περισσότερα άτομα της ηλικίας του θ’ αρχίσει να βαριέται το φανταστικό του φίλου και να βρίσκει πιο ενδιαφέρουσα την πραγματική ζωή!