Αν διαβάζετε ένα άρθρο για το πώς θα γίνεται καλύτερος γονιός σημαίνει ότι ήδη αγαπάτε τα παιδιά σας τόσο που θέλετε να γίνετε πιο αποτελεσματικός για χατίρι τους -κι αυτό είναι ένα σημάδι ότι είστε ήδη καλή μαμά ή καλός μπαμπάς. Επειδή όμως πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση, αυτές είναι οι προτάσεις των ειδικών:

Μη μιλάτε στο πρώτο πληθυντικό

Εάν είστε από τους γονείς που «βγάλατε δοντάκια» ή «κόψατε την πάνα» μαζί με το παιδί σας, ίσως ξαφνιαστείτε ακούγοντας ότι καλό είναι να πάρουμε απόφαση ότι όταν πρόκειται για το παιδί μας θα πρέπει να ξκαθαρίσουμε από νωρίς στο μυαλό μας ότι είναι ένα αυτόνομο άτομο, ανεξάρτητο από εμάς. Κατά συνέπεια, δεν «έχουμε αγώνα την Κυριακή» -εκείνο έχει αγώνα κι εσείς να το ενθαρρύνετε από την κερκίδα. «Δώστε στα παιδιά σας την ευκαιρία να νιώσουν ότι κάθε επιτυχία -αλλά και κάθε αποτυχία- τους ανήκει αποκλειστικά», γράφει στο βιβλίο της How to Raise an Adult η Julie Lythcott-Haims.

Μην αναλαμβάνετε τα πάντα στο σπίτι

Κανένα παιδί δεν είναι πολύ μικρό για να αναλάβει να κάνει κάποια πράγματα, όπως να βάλει το ποτηράκι του στο νεροχύτη. Καθώς μεγαλώνουν θα πρέπει να αυξάνονται και οι υποχρεώσεις τους, όχι μόνο γιατί έτσι βοηθάνε στο να λειτουργήσει καλύτερα η οικογένεια αλλά και γιατί εξελίσσουν κάποιες βασικές δεξιότητες που αυξάνουν το αίσθημα της αυτονομίας και της ανάληψης ευθύνης.

Μην τους δίνετε ανταλλάγματα για να ασχοληθούν με τις υποχρεώσεις τους

Εϊναι λάθος να “δωροδοκούμε” τα παιδιά για να κάνουν το αυτονόητο, γράφει ο Ron Lieber στο βιβλίο του The Opposite of Spoiled. Όταν πρόκειται για κάτι που οφείλουν να κάνουν, όπως να διαβάσουν τα μαθήματά τους ή να τακτοποιήσουν το δωμάτιό τους, δεν υπάρχει λόγος να προσφέρουμε ανταλλάγματα. Διαφορετικά, δεν θα μάθουν ότι όλοι κάνουμε κάποια πράγματα απλά και μόνο επειδή πρέπει να γίνουν!

Μην κάνετε τις εργασίες τους

Το μόνο που θέλετε είναι να τα βοηθήσετε για να μην απογοητευτούν ή να μην απογοητεύσουν τη δασκάλα τους. Κι όμως, το μήνυμα που στέλνετε εκείνη τη στιγμή στο παιδί είναι «δεν μπορείς να τα καταφέρεις μόνο σου». Αυτό είναι που προαπσθείτε να του πείτε;

Μην τους δίνετε συνεχώς τη λύση

«Αφήστε τα παιδιά να βιώσουν μη καταστροφικές αποτυχίες, είναι απαραίτητες για να μπορούν και αργότερα ως ενήλικες να ξεπερνούν την απογοήτευση και να συνεχίζουν», γράφει ο Alex Russell στο βιβλίο του Drop the Worry Bell. Αν πρέπει να φάνε όλο το σακουλάκι με τις καραμέλες για να διαπιστώσουν ότι θα πονέσει η κοιλιά τους, αφήστε τα να το κάνουν!

Μη ζείτε τη ζωή σας μέσα από τα παιδιά σας

Μην ξεχνάτε ότι τα παιδιά σας παρακολουθούν κάθε στιγγμή. Σας ακούν να γκρινιάζετε ότι είστε κουρασμένοι, ότι δεν έχετε κάνει τίποτα για τον ευατό σας εδώ και εβδομάδες κι ότι ασχολήστε κάθε μέρα με τα μαθήματα και τα πήγαινε-έλα στις δραστηριότητές τους. Με άλλα λόγια, τους δίνετε το παράδειγμα ότι η ζωή ενός ενήλικα δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον! Είναι κακό για εσάς και τα παιδιά σας. Βρείτε ένα χόμπι, ξεκλέψτε χρόνο για να κάνετε κατι που δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά και τα παιδιά και βοηθήστε τα να διαπιστώσουν από νωρίς ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Η συνειδητοποίηση αυτή θα τα βοηθήσει σε πολλά επίπεδα αργότερα -κι εσείς θα έχετε την ευκαιρία να ξεσκάτε πού και πού.