Ακόμη και στις μέρες μας δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι ανύπαντρες μητέρες γίνονται θύμα κοινωνικού αποκλεισμού και δίνουν μάχη για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της ζωής. Οι γυναίκες αυτές λοιπόν, έχουν να πολεμήσουν με όλες τις προκαταλήψεις της κοινωνίας, αλλά και πολλές φορές της ίδιας της συντηρητικής οικογένειάς τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθουν μόνες και ανήμπορες να ανταπεξέλθουν στην καθημερινότητα, στις οικονομικές δυσκολίες, αλλά και στις πρακτικές που προκύπτουν επειδή δεν έχουν κάποιο στήριγμα.

Επίσης, πρέπει να χτίσουν μια ειλικρινή σχέση με το παιδί τους, σε ότι αφορά στη δομή της οικογένειας που έχουν δημιουργήσει. Πολλές επιλέγουν την ανειλικρινή οδό, όπως «ο πατέρας σου λείπει στο εσωτερικό, ή έχει πεθάνει», ενώ σε καμία περίπτωση δεν συνιστάται να ακολουθηθεί αυτή η τακτική.

Στην σημερινή κοινωνία υπάρχουν πολλά κέντρα πρόνοιας που προστατεύουν και βοηθούν τις ανύπαντρες μητέρες. Αυτά τα κέντρα τους παρέχουν στέγη, τροφή και τις βοηθούν να βρουν εργασία, ώστε να είναι οικονομικά ανεξάρτητες. Επίσης, υπάρχουν και ανάλογες δομές της εκκλησίας, όπως ξενώνες που φιλοξενούν τις ανύπαντρες μητέρες και τα παιδιά τους, μέχρι να ορθοποδήσουν. Επομένως, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αρκεί να υπάρχει θέληση, κατάλληλη ενημέρωση και υποστήριξη.

Παρακάτω δίνονται κάποιες οδηγίες για τις ανύπαντρες μητέρες και τον τρόπο που πρέπει να συμπεριφέρονται στα παιδιά τους.

Τι πρέπει να αποφεύγουν οι ανύπαντρες μητέρες:

*Δεν μετατρέπουμε το παιδί μας σε υποκατάστατο του συζύγου που δεν έχουμε

*Δεν κοιμόμαστε μαζί με το παιδί μας στο ίδιο κρεβάτι, διότι έτσι δεν βοηθάμε στην ψυχοσωματική ανάπτυξή του

*Δεν μετατρέπουμε το παιδί μας σε φίλο και παρηγορητή μας, όσο δύσκολα και να περνάμε, καλό είναι να έχουμε έναν ενήλικο κύκλο ηθικής στήριξης

*Δεν πιέζουμε το παιδί μας να μεγαλώσει γρήγορα, προκειμένου να μας ακολουθήσει στις εξόδους μας επειδή δεν έχουμε παρέα

*Δεν μεταφέρουμε στο παιδί μας τα προβλήματα και τα άγχη της δουλειάς μας

*Προσέχουμε να μην φορτώσουμε το παιδί με ανεκπλήρωτα όνειρα και δικές μας επιθυμίες και να το αφήσουμε να ζήσει τη δική του ζωή, χωρίς να το βλέπουμε σαν προέκταση του εαυτού μας

Με τη συνεργασία της Νίνας Καραμολέγκου, ψυχολόγου, από τον επιστημονικό ιστότοπο xamogelakia.com