Είτε έχετε απέναντί σας ένα εκνευρισμένο τρίχρονο που κάνει ολόκληρη φασαρία επειδή έσπασε το μπισκότο του είτε έναν εξαγριωμένο έφηβο που σας κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα, δική σας υποχρέωση είναι να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας. Κι αφού καταφέρετε να κάνετε αυτό, δοκιμάστε να πείτε μία από τις ακόλουθες φράσεις ώστε να του δείξετε το σωστό δρόμο για να ξεπεράσει την οργή του.

Αντί να πείτε: Μην πετάς πράγματα

Πείτε: Μιας και πετάς τα παιχνίδια σου καταλαβαίνω ότι δεν θέλεις πια να παίζεις μαζί τους, σωστά;

Είναι ένας έμμεσος τρόπος να του ζητήσετε να σας πει το λόγο που έχει θυμώσει, χωρίς να του το πείτε ευθέως. Επιπλέον, δίνετε το έναυσμα -περιγράφοντας πώς δείχνει η κατάσταση από τη δική σας πλευρά- να κάνει κι εκείνο το ίδιο και να σας πει πώς το βλέπει από τη δική του σκοπιά.

Αντί να πείτε: Τα μεγάλα παιδιά δεν κάνουν έτσι

Πείτε: Τα μεγάλα παιδιά -καμιά φορά και οι ενήλικες- έχουν να διαχειριστούν έντονα συναισθήματα. Όμως, ό,τι κι αν είναι θα περάσει.

Ας είμαστε ειλικρινείς. Όσο μεγαλύτερα είναι τα παιδιά τόσο πιο σημαντικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και τόσο πιο έντονα συναισθήματα βιώνουν. Είναι ψέμα να πείτε ότι τα «μεγάλα παιδιά» δεν θυμώνουν, δεν εκνευρίζονται ή δεν αγχώνονται. Αντίθετα, αυτό που πρέπει να μάθουν είναι ότι έχουν την ικανότητα να τα διαχειριστούν.

Αντί να πείτε: Μην θυμώνεις

Πείτε: Κι εγώ θυμώνω μερικές φορές. Θες να βγάλουμε κι οι δύο μαζί μια κραυγή για να μας φύγει η ένταση;

Σύμφωνα με έρευνες, ο λόγος για τον οποίο φωνάζουμε όταν πονάμε είναι ότι μια δυνατή κραυγή λειτουργεί σαν εμπόδιο στη διαδικασία της μεταβίβασης των μηνυμάτων του πόνου προς τον εγκέφαλο. Ακόμα κι όταν δεν μιλάμε για φυσικό πόνο αλλά για οργή, είναι ένας μάλλον «διασκεδαστικός» τρόπος να το βοηθήσουμε να χαλαρώσει.

Αντί να πείτε: Μην τολμήσεις να....

Πείτε: Είναι ΟΚ να θυμώνεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα σε αφήσω να χτυπήσεις. Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε ασφαλείς.

Με τον τρόπο αυτό περνάτε το μήνυμα ότι το συναίσθημα από τις πράξεις είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Έτσι, αν και το κάθε συναίσθημα είναι αποδεκτό, εντούτοις δεν επιτρέπεται να μας οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές.

Αντί να πείτε: Πήγαινε στο δωμάτιό σου μέχρι να ηρεμήσεις

Πείτε: Πάμε μαζί κάπου ήρεμα.

Με δυο λόγια αντικαταστήστε την «τιμωρία» με επικοινωνία και αντί να προτρέψετε το παιδί να απομονωθεί, βοηθήστε το να σας ανοιχτεί περισσότερο.

Αντί να πείτε: Σταμάτα να γκρινιάζεις.

Πείτε: Μπορείς να το ξαναπείς με «κανονική» φωνή γιατί δεν σε καταλαβαίνω;

Πολλές φορές, τα παιδιά γκρινιάζουν χωρίς να το καταλαβαίνουν. Ζητώντας τους να μιλήσουν σε διαφορετικό τόνο τους δείχνετε ότι ακόμα κι ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε έχει σημασία.

Αντί να πείτε: Μην παραπονιέσαι

Πείτε: Μπορείς να σκεφτείς κάποια λύση;

Πρόκειται για άλλη μία φράση που μεταφέρει την ευθύνη πίσω στο ίδιο το παιδί. Όταν γκρινιάζει επειδή δεν του αρέσει κάτι που έχει να κάνει με τα μαθήματα, το φαγητό, τα αδέρφια του κ.λπ.μ ζητήστε το να βρει μόνο του τις λύσεις.

Αντί να πείτε: Με έχεις κάνει ρεζίλι

Πείτε: Πάμε κάπου όπου μπορούμε να συζητήσουμε

Μην κάνετε το λάθος να μεταφέρετε το πρόβλημα σε εσάς! Έχει να κάνει μόνο με το παιδί και με τα συναισθήματά του. Εάν καταφέρετε να απομακρυνθείτε από το «πεδίο της δράσης» θα μπορέσετε να λύσετε το θέμα χωρίς να εμμείνετε σ' αυτό που συνέβη.

Αντί να πείτε: Δεν μπορώ να ασχοληθώ μαζί σου

Πείτε: Έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι κι εγώ. Θα καθίσω λίγο να ηρεμήσω και το συζητάμε.

Βοηθήστε το παιδί να αναγνωρίσει τι είναι αυτό που του συμβαίνει και πώς να διαχειριστεί τα συναισθήματά του, δίνοντας το παράδειγμα σε αληθινό χρόνο.