Print this page

Τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μιας νέας μαμάς όταν ακούει το κλάμα του μωρού της

Πώς ξυπνάμε τόσο εύκολα όταν ακούμε το κλάμα του μέσα στη νύχτα -εμείς, που δεν ακούμε ποτέ το ξυπνητήρι;

Πολλές γυναίκες λίγο πριν γεννήσουν αγχώνονται για το εάν θα ακούνε το μωρό τους όταν κλαίει κι εκείνες κοιμούνται βαθιά. Κι είναι αλήθεια ότι υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται τόσο βαθιά που δεν θα ξυπνούσαν ούτε κι αν χτυπούσαν καμπάνες δίπλα στο αυτί τους. Με ένα... μαγικό τρόπο όμως, τελικά όλες οι μαμάδες φαίνεται ότι ξυπνούν όχι μόνο με το που θα ακούσουν το κλάμα του μωρού, αλλά πριν ακόμα κλάψει, από κάποιες μικρές μεταβολές στο ρυθμό της αναπνοής του! (Οι μπαμπάδες, πάλι, είναι άλλη ιστορία...).

Αποδεικνύεται ότι η ήχος ενός βρέφους που κλαίει επηρεάζει τον εγκέφαλο με διαφορετικό τρόπο από αυτόν του ξυπνητηριού, για παράδειγμα... Έχουν γίνει αρκετές έρευνες για το θέμα, στις οποίες έχει διαπιστωθεί ότι η έκκριση ωκυτοκίνης (μιας ορμόνης που απελευθερώνεται κατά τη διάρκεια του τοκετού και στο θηλασμό) επηρεάζει τον εγκέφαλο μιας νέας μητέρας αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο αναγνωρίζει, επεξεργάζεται και ανταποκρίνεται στους ήχους του κλάματος. Φαίνεται πως μια γερή δόση αυτής της ορμόνης μάς κάνει πολύ πιο ευαίσθητες στο άκουσμα των ήχων που κάνει ένα ανήσυχο βρέφος! Έτσι, με το το ακούμε δημιουργείται μια αίσθηση συναγερμού, μια ανάγκη να ανταποκριθούμε άμεσα! Ο ίδιος μηχανισμός είναι αυτός που επιτρέπει σιγά σιγά στις νέες μητέρες να ξεχωρίζουν τι σημαίνει κάτι είδος κλάματος -πότε το μωρό πεινάει και πότε πονάει, κρυώνει ή είναι λερωμένο.

Στην αρχή, απλά δοκιμάζουμε διάφορα σενάρια: το ταΐζουμε, κοιτάζουμε εάν έχει λερωθεί ή εάν ξεσκεπάστηκε. Σύντομα όμως γνωρίζουμε ενστικτωδώς τι ακριβώς χρειάζεται από εμάς.

Τι συμβαίνει με τους μπαμπάδες

Την ώρα που στον εγκέφαλο μιας μαμάς συμβαίνουν όλα αυτά -πιθανότατα κάποια στιγμή αρκετά μετά τα μεσάνυχτα- οι μπαμπάδες συνεχίζουν να κοιμούνται γαλήνια, χωρίς να ενοχλούνται στο ελάχιστο από το κλάμα και τη φασαρία του μωρού. Οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι όταν συμβιώνουν με μια γυναίκα και ένα βρέφος, οι άντρες παίρνουν τη δική τους δόση ωκυτοκίνης -φαίνεται όμως πως δεν είναι αρκετή για να μειώσει το χρόνο αντίδρασής του στο κλάμα του μωρού. Τουλάχιστον όχι όσο στις γυναίκες που είναι βιολογικά «προγραμματισμένες» να ξυπνάνε από το προσωπικό τους «ξυπνητήρι» (δηλαδή το μωρό τους), ακόμα κι αν μπορούν να συνεχίσουν να κοιμούνται υπό όλους τους άλλους ήχους που υπάρχουν!

.