Δεν έχουμε ιδέα τι πρέπει να κάνουμε και αγχωνόμαστε με ασήμαντες λεπτομέρειες. Δεν έχουμε ιδέα όμως γιατί δεν έχουμε εμπειρία.  Με τον καιρό, έρχεται η εμπειρία και μαζί της η αυτοπεποίθηση.

Στο πρώτο μας παιδί φοβόμαστε υπερβολικά τα πάντα. Πως το μωρό μας θα αποκτήσει το αίσθημα εγκατάλειψης γιατί το αφήσαμε στη γιαγιά του ένα βράδυ ή γιατί δεν περάσαμε πολύ χρόνο μαζί του μια μέρα. Μαθαίνουμε όμως,  μεγαλώνει η αυτοπεποίθησή μας και κάποια στιγμή (ίσως στο δεύτερο μωρό, ίσως στο πρώτο) συνειδητοποιούμε πως τέλεια μαμά δεν υπάρχει όλες κάνουν λάθη.  

Έχουμε την αίσθηση πως έχουμε χάσει τον εαυτό μας. Οι γιατροί καθησυχάζουν πως μια νέα μαμά είναι φυσιολογικό να αισθανθεί θυμωμένη, μπερδεμένη, ένα βήμα πριν την κατάθλιψη και όλα αυτά τα περίεργα συναισθήματα. Είναι όμως και αυτά κομμάτι της μεγάλης αλλαγής της ζωής μας: της μητρότητας

Είμαστε σίγουρες πως θα περνάμε δύσκολα για πάντα. Δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα είναι αργότερα, μας έχει ρουφήξει η πραγματικότητα.  Όταν θηλάζουμε 40 φορές το μωρό μας το βράδυ αναπόφευκτα μας έρχεται η σκέψη: «Αυτή είναι η ζωή μου, έτσι θα ζω από εδώ και στο εξής. Θα είμαι για πάντα η αναμαλλιασμένη, βρώμικη, αϋπνη γυναίκα»  Μόλις περάσουν οι πρώτοι μήνες του μωρού, γίνεται πραγματικά πιο εύκολο να ελιχθούμε. Και η αλήθευα είναι πως οι αϋπνίες και τα κλάματα το βράδυ, οι λερωμένες κάθε 5 το πολύ 15 λεπτά πάνες, οι ρουκέτες φαγητού ε, κάποια στιγμή θα σταματήσουν.

Τόσες μα τόσες εκπλήξεις. Το θήλασμα του μωρού ακούγεται πολύ πιο εύκολο απ΄ ότι είναι στη πραγματικότητα. Και όσες ιστορίες και αν έχουμε ακούσει πριν το μωρό, θα μάθουμε μόνο από τη δική μας εμπειρία.

Συμβουλές δίνουν όλοι, βαλλόμαστε από παντού. Το μανάβικο, φίλες της μαμάς μας, φίλες μας. Φαίνεται πως μόλις γίνουμε μητέρες οι γύρω μας μπορούν να μας πουν ότι θέλουν, φτάνουμε στο σημείο να ακούμε εμβρόντητες τον κύριο στο φούρνο μας να ρωτά πόσα κιλά «βάλαμε» στην εγκυμοσύνη μας.  Ξεκάθαρα τα όρια έχουν χαθεί. Υπομονή, εμπιστοσύνη σε εμάς και στο μωρό μας. Θα περάσει κι’ αυτό, θα περάσει.

Η Αποκάλυψη της πρώτης φοράς. Το πρώτο κρύωμα. Η πρώτη  μόλυνση στο αυτί.  Η πρώτη στριγκλιά. Νομίζουμε ότι ζούμε σκηνές Αποκάλυψης. Όλα φαντάζουν  υπερβολικά δύσκολα και για όλα σκεφτόμαστε πως θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει κάτι για να τα αποφύγουμε. Η αλήθεια είναι πως όχι: Δεν μπορούμε, γιατί όλα συμβαίνουν επειδή μεγαλώνει το παιδί μας και είναι φυσιολογικό.