Δεν μπορούμε να προστατεύσουμε το παιδί μας από όσα λάθη κάνει στην πορεία της ζωής του. Μπορούμε όμως να το βοηθήσουμε να μην τα παρερμηνεύει και να μην κατηγορεί τον  εαυτό του χαζό ή ανίκανο.  Η δική  μας αντίδραση εξάλλου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο! 

Παρατηρούμε την συμπεριφορά του παιδιού όταν κάνει λάθος. Αν θυμώσει με τον εαυτό του ή με το λάθος του το μαθαίνουμε να διοχετεύσει τον θυμό του στο πώς να το κάνει καλύτερα την επόμενη φορά.

Αφήνουμε την πατρική-μητρική συμβουλή στην άκρη και δίνουμε χώρο στο παιδί για να εκφραστεί και να τα «βγάλει από μέσα του». Αυτή η τακτική βοηθά γιατί του δίνει την ευκαιρία να καταλάβει πώς έγινε το λάθος. Αν δεν μιλάει προσπαθούμε με τρυφερότητα (αγκαλιά, ένα χάδι) να μας πει τι έγινε.

Προσπαθούμε να παρατηρήσουμε τη δική μας συμπεριφορά απέναντι στο παιδί μας όταν κάνει λάθος. Είναι θετική, υποστηρικτική; Μιλούσαμε ήρεμα και χαλαρά; Ή μήπως ήμασταν αρνητικοί, κριτικοί, σκληροί; Εννοείται πως το ιδανικό είναι να δίνουμε κίνητρο και να υποστηρίζουμε όχι να αποθαρρύνουμε.

Δίνουμε έμφαση στη διαδικασία και όχι στο αποτέλεσμα. Βοηθούμε το παιδί να επικεντρωθεί στο μέλλον και πως περισσότερο αξίζει να μαθαίνει κανείς και όχι να χάνει ή να κερδίζει και πως τα λάθη χρησιμεύουν γιατί μπορούμε να μάθουμε από αυτά για να τα αποφύγουμε αργότερα.

Δεν αντιμετωπίζουμε το παιδί μας με λύπηση γιατί έτσι θα θεωρήσει πως όντως δεν είναι ικανό. Για παράδειγμα  δεν λέμε «Λυπάμαι που δεν τα πήγες καλά στην ορθογραφία» αντίθετα επικεντρωνόμαστε στο μέλλον «που θα γράψει ορθογραφία καλύτερα» Επικεντρωνόμαστε στα ίδια τα παιδιά και όχι στις πράξεις τους γιατί έτσι αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια και μαθαίνουν να αντιμετωπίζουν σωστά τα λάθη τους.

Βλέπουμε το λάθος με ψυχραιμία. Εξηγούμε στο παιδί πως όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη και πως τα λάθη δεν καθορίζουν την προσωπικότητα μας.

Δεν παύουμε να  δείχνουμε την αγάπη μας την οποία δεν θα τους την στερήσει κανένας χαμηλός βαθμός ή χαμένο ματς ή ζημιά στο σπίτι. Αντίθετα επιμένουμε πως κανείς δεν είναι τέλειος, πως τα λάθη είναι κομμάτι της ζωής και πως τίποτα δεν θα αλλάξει την αγάπη μας γι’ αυτά.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι διασκεδαστικό μαζί με το παιδί. Με αυτό τον τρόπο θα ηρεμήσει η κατάσταση και αργότερα θα μπορέσει ψύχραιμακαι ήρεμα να σκεφτεί διεξοδικά.