Διαβάστε τα πέντε πιο συχνά θέματα που θέλουν οι έφηβοι να γνωρίζουν οι γονείς τους και φοβούνται να παραδεχτούν.
Θέλουν να τους λέτε όχι. Χρειάζονται να τους θέτετε όρια, να είναι διακριτό τι είναι πρέπον και τι όχι, γιατί έτσι αισθάνονται ασφάλεια τα παιδιά, όταν υπάρχουν όρια. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως επειδή τα θέλουν δεν θα τα καταπατήσουν κιόλας ίσως μερικές φορές για να καταλάβουν τα δικά σας όρια, τι σημαίνουν για εσάς στην πραγματικότητα. Εσείς πρέπει να παραμείνετε σε ό,τι έχετε θέσει αλλά και να εξηγήσετε τους λόγους για τους οποίους τα έχετε βάλει και υπάρχουν.
Οι έφηβοι χρειάζονται απεγνωσμένα την αποδοχή σας γι' αυτό και κάθε φορά που επιχειρείτε να τους διορθώσετε αναστατώνονται και εκνευρίζονται. Γιατί νιώθουν πως η αποδοκιμασία στρέφεται κυριολεκτικά προς το άτομό τους. Δεν γίνεται να μην διορθώνετε ένα παιδί, αλλά αν ξέρετε πως αισθάνονται τότε ίσως να αλλάξει ο τρόπος σας ή/και η συχνότητα.
Χρειάζονται την καθοδήγηση και όχι τις προσδοκίες σας. Οι έφηβοι δεν θέλουν να παλεύουν για να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών τους, θέλουν καθοδήγηση από τους γονείς τους.
Τους φοβίζει το γεγονός πως δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι. Η εσώτερος εαυτός τους είναι άγνωστος ή μπερδεμένος δηλαδή: άλλο παιδί είναι το βράδυ της Παρασκευής όταν έχει βγει με φίλους και άλλο παιδί είναι στη τάξη ή το σπίτι. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως είναι υποκριτές! Απλά οι διαφορετικές εκφράσεις του χαρακτήρα τους δεν έχουν ενσωματωθεί σε μια στερεή προσωπικότητα και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Ο έφηβος ζει με το φόβο ότι θα απογοητεύσει τους δικούς του δηλαδή, του γονείς του, τους δασκάλους του, τους προπονητές και τους φίλους τους. Φοβούνται επίσης πως θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους όπως τώρα: μόνοι και παρεξηγημένοι. Φροντίστε εσείς να τους ενθαρρύνετε, να τους προκαλείτε ασφάλεια.
Ξέρουν πως επειδή είναι έφηβοι θα τους φερθούν με περιφρόνηση και αποδοκιμασία. Τις περισσότερες φορές, όταν γίνεται αναφορά σε έφηβους η αναμενόμενη συνέχεια έχει αρνητικό χαρακτήρα. Όλοι μειώνουν, βάζουν στο περιθώριο και περιμένουν τα χειρότερα από τους έφηβους. Η εφηβεία όμως χρειάζεται - και αυτή όπως και όλα τα στάδια ενηλικίωσης του ανθρώπου- σεβασμό και συμπάθεια όσο δύσκολο και αν είναι αυτό.
