Πρώτο γνώρισμα: Όταν τα παιδιά αποφεύγουν να σας κοιτάξουν στα μάτια. Πολλά παιδιά υιοθετούν αυτή την συμπεριφορά συναίνεσης μόνο και μόνο για να σταματήσετε να μιλάτε. Την επόμενη φορά που θα τα δείτε να κοιτάζουν το πάτωμα όταν εσείς παραπονιέστε γιατί ας πούμε δεν έβγαλαν έξω τα σκουπίδια, το πιθανότερο είναι πως θα επιστρέψετε σε λίγο για να συνεχίσετε το παράπονο.

Δεύτερο γνώρισμα: Μερικά παιδιά αντιδρούν στη γκρίνια και αρνούνται να υποχωρήσουν: Μπορεί δηλαδή να σκεφτούν πως όντως χρειάζεται καθάρισμα το δωμάτιο τους και να μπουν στην διαδικασία να το καθαρίσουν όμως μόνο και μόνο επειδή εσείς έχετε γκρινιάξει άπειρα για αυτό το θέμα, τελικά να μην το κάνουν.

Τρίτο γνώρισμα: Ακόμη και εσείς ταράζεστε στο άκουσμα της φωνής σας. Ίδια και απαράλλαχτα επαναλαμβάνετε απειλές, παρακάλια ξανά απειλές, αγριάδες ... Είναι ζήτημα χρόνου πριν κουραστείτε και βαρεθείτε το ανούσιο ρεπερτόριο. Αυτό που πρέπει πραγματικά να κάνετε είναι να «ακούσετε» τις ανάγκες σας. Αφήστε το κυνήγι της τελειότητας και συνειδητοποιείστε πως είναι ανθρώπινο να χρειάζεστε  φροντίδα, σεβασμό αγάπη

Μπορείτε να πειραματιστείτε με μερικές λύσεις για να σταματήσετε να γκρινιάζετε:
Να ελέγχετε τον τόνο σας και να σκέφτεστε από πριν πως θα πείτε αυτό που θέλετε. Έτσι αντί να γκρινιάξετε «μα όλα εγώ θα τα κάνω εδώ μέσα» μπορείτε να πείτε πως «Είμαι πολύ αγχωμένη με το καθάρισμά του σπιτιού και υπολογίζω σε σένα και την βοήθεια σου»
Δίνετε σημασία στις σχέσεις σας όχι στο αποτέλεσμα. Πάρτε ένα λεπτό να σκεφτείτε μήπως αυτό που ζητάτε είναι υπερβολικό ή μήπως το παρακάνετε με την κριτική; Η αντίδραση του παιδιού είναι αποτέλεσμα της καλής ή κακής σχέσης που έχετε εσείς μαζί του.
Μειώστε το στρες σας. Όταν είστε αγχωμένη, θα ξεφύγει πολύ εύκολα η άσχημη κουβέντα, θα βρείτε λάθη ή παραλείψεις στους γύρω σας.
Διευκρινίστε τι θέλετε και ξεκαθαρίστε τις συνέπειες που θα υπάρξουν αν δεν γίνει αυτό που ζητάτε χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα τιμωρία.