Print this page

Τι να μην πείτε όταν το παιδί σας είναι στεναχωρημένο

Όταν βλέπουμε θλίψη στο πρόσωπο του παιδιού μας, η μόνη μας πρόθεση είναι να τη διώξουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται. Όμως πόσο το βοηθάμε έτσι;

Το παιδί δεν χρειάζεται μόνο παρηγοριά αλλά τη βοήθεια των γονιών του για να αποκομίσει ένα πολύτιμο μάθημα απ’ ότι το στεναχώρησε.
Ποιες φράσεις δεν θα βοθήσουν καθόλου το στεναχωρημένο παιδί σας;

«Δεν πειράζει» (ελαχιστοποίηση του προβλήματος)
Το παιδί μπορεί να στεναχωρηθεί με κάτι που σε εσάς φαίνεται ελάχιστης σημασίας. Μπορεί εσείς να το βλέπετε έτσι, όχι όμως το παιδί, που αισθάνεται σαν να ήρθε το τέλος του κόσμου. Όταν λοιπόν πείτε «δεν πειράζει» ελαχιστοποιείτε ένα πρόβλημα που για το παιδί έχει μεγάλη σημασία. Η επιμονή σας ότι όλα είναι καλά δεν θα διώξουν με μαγικό τρόπο τη θλίψη τους

«Έλα τώρα, τόσους άλλους καλούς φίλους έχεις!» (Αγνοώντας το πρόβλημα)
Μερικές φορές, προσπαθείτε να απαλλάξετε το παιδί από τη στεναχώρια παρουσιάζοντας του μια ευχάριστη πλευρά. Έτσι όμως η στεναχώρια δεν εξαφανίζεται . Μια αισιόδοξη σκέψη συνήθως δεν απαλλάσσει τον πόνο τουλάχιστον όχι μόνιμα.

«Αυτό είναι που πρέπει να κάνεις» (Διόρθωση προβλήματος)
Οι γονείς ξέρουν να λύνουν διάφορα προβλήματα, έχουν εξάλλου αποκτήσει εμπειρία ζωής. Αλλά τα παιδιά δεν έχουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να μαθαίνουν από τα λάθη, από την εμπειρία τους και όχι από την συμβουλή κάποιου άλλου. Όταν λοιπόν καθοδηγείτε τα παιδιά σας πώς να λύσουν όποιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν τους στερείτε την ευκαιρία να αποκτήσουν πολύτιμες εμπειρίες ζωής.

«Εγώ όμως σου είχα πει να μην το κάνεις» (Επιδεινώνοντας το πρόβλημα)
Μερικές φορές, σκέφτεστε «αν με είχε ακούσει, δεν θα είχε αυτό το πρόβλημα» επειδή είστε και εσείς στεναχωρημένος ή απογοητευμένος. Όμως το «σου το είχα πει» όχι μόνο δεν βοηθά αλλά εντείνει το πρόβλημα γιατί έτσι το παιδί εκτός από θλίψη ή στεναχώρια αισθάνεται και ντροπή!

Τι είναι καλύτερο να κάνετε για να παρηγορήσετε το παιδί και να το βοηθήσετε να μάθει από το λάθος του;
Μείνετε μαζί του για λίγα λεπτά,  δείξτε του ότι καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι αυτό που περνάει. Μην επιχειρήσετε να διορθώσετε ή να καλύψετε το πρόβλημα. Δεν χρειάζεται να λέτε τίποτα. Μια αγκαλιά, ένα χάδι στην πλάτη αρκούν. Μπορείτε επίσης να του αναγνωρίσετε όσα αρνητικά συναισθήματα έχει: «Καταλαβαίνω πως είσαι πολύ λυπημένο και πόσο δύσκολο σου είναι». Αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού και μην το αφήσετε να νομίσει πως είναι μόνο στο πόνο του.