Ρούχα πεταμένα στο πάτωμα, συρτάρια που μένουν μονίμως ανοιχτά, νωπές πετσέτες μπάνιου πάνω σε καρέκλες, μπολ με μισοφαγωμένα δημητριακά πάνω από στοίβες βιβλίων στην άκρη του γραφείου... Κάπως έτσι είναι τα δωμάτια των περισσότερων εφήβων, με τους γονείς να γκρινιάζουν κάθε τόσο, αλλά χωρίς αποτέλεσμα! Για την ακρίβεια, η ακαταστασία είναι μία από τις πιο συχνές αιτίες για καυγάδες σε ένα σπίτι όπου ζουν έφηβοι. Κι όμως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μαλώνουμε για αυτό. Κάθε άλλο!
Η Marilyn Oduenyi, ψυχολόγος και σύμβουλος γονέων, υποστηρίζει ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα υπνοδωμάτια των παιδιών μας σαν ένα καταφύγιο για εκείνα και όχι σαν ένα δωμάτιο του σπιτιού που πρέπει να είναι πάντα τακτοποιημένο. Η ειδικός μας υπενθυμίζει ότι, και για εμάς τους ενήλικες, τα σπίτια μας είναι ένα «ιερό», ένας χώρος πάνω στον οποίο θέλουμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι και τα παιδιά μας πρέπει να έχουν την ίδια αυτονομία.
«Το σπίτι μας είναι ο παράδεισός μας», λέει. «'Ενα μέρος όπου μπορούμε να αποσυμπιεστούμε και να είμαστε ελεύθεροι από το βλέμμα της κοινωνίας με τους συχνά ασφυκτικούς κανόνες της. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας ρωτήσει αν θα πλύνουμε τα πιάτα το πρωί ή, από την άλλη πλευρά, κανείς δεν έχει λόγο για το εάν μας αρέσει να πλένουμε τους τοίχους μέσα στη νύχτα όταν έχουμε άγχος». Η Odueny καταλήγει πως οι άνθρωποι που ζουν στο ίδιο σπίτι με άλλους -συζύγους, παιδιά, γονείς- έχουν συχνά την ανάγκη να έχουν τον δικό τους χώρο, όπου οι κανόνες, οι συμβιβασμοί και οι απαιτήσεις των κοινόχρηστων δωματίων δεν είναι απαραίτητο να ισχύουν. Φυσικά, οι έφηβοι, δεν αποτελούν εξαίρεση. Η ειδικός μας υπενθυμίζει ότι το χάος στα δωμάτια των εφήβων ταιριάζει απόλυτα στο χάος που επικρατεί στους αναπτυσσόμενους εγκεφάλους τους. Είναι μια προσωρινή φάση, κάτι που θα περάσει και μάλιστα θα περάσει πιο γρήγορα αν τους δώσουμε χρόνο, χώρο και ανεξαρτησία ώστε να καταλάβουν μόνοι τους πώς τους αρέσει να είναι ο προσωπικός χώρος τους.
Μέχρι να συμβεί αυτό, προτείνει κάποιες συμβουλές για να καθοδηγήσουμε τα έφηβα παιδιά μας -χωρίς όμως να καταλήγουμε σε συχνούς οικογενειακούς καυγάδες.
- Ο καλύτερος τρόπος για να τους διδάξουμε ότι οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για την καθαριότητα και την τάξη στο χώρο τους είναι να δίνουμε το καλό παράδειγμα αλλά και να τους ενθαρρύνουμε να έχουν ενεργό ρόλο στη διαδικασία. «Λίγο πριν πάτε όλοι για ύπνο ή πριν φύγετε από το σπίτι για το σχολείο και τις δουλειές σας, ζητήστε από όλους να ρίξουν μια ματιά γύρω τους και να βάλουν στη θέση τους κάποια αντικείμενα που είναι πεταμένα εδώ κι εκεί», λέει.
- Υπενθυμίζει επίσης στους γονείς να αντιμετωπίζουν τους εφήβους ως συνεργάτες, αντί να τους λένε απλώς τι πρέπει να κάνουν.
- Βεβαιωθείτε ότι το καθετί μέσα στο σπίτι έχει τη θέση του, ώστε ο έφηβος να μην μπερδεύεται και απογοητεύεται μην ξέροντας τι να κάνει όσα βρίσκει μπροστά του όταν αποφασίσει να βάλει μια τάξη.
- Κάντε μαζί τους μια συμφωνία για το ποιες από τις ευθύνες του νοικοκυριού μπορούν να αναλάβουν (και χαλαρώστε για όλα τα υπόλοιπα).
- Καλλιεργήστε ένα αίσθημα ευθύνης, εξηγώντας πώς το να ολοκληρώσουν τις ευθύνες που έχουν αναλάβει είναι σημαντικό για την καθημερινότητα όλων και για την ομαλή λειτουργία του νοικοκυριού.