Όλα όσα προσπαθούμε στη ζωή, οι ελπίδες και τα σχέδια που κάνουμε για εμάς και τα παιδιά μας, έχουν έναν κοινό στόχο: την κατάκτηση της ευτυχίας φυσικά! Κι επειδή δεν υπάρχουν μυστικές ή «μαγικές» συνταγές που οδηγούν σε αυτή και αντιστοιχούν σε όλους, οι περισσότεροι έχουν τη εντύπωση πως είναι κάτι που κατακτάται δύσκολα ή ότι είναι για λίγους. Δεν είναι έτσι όμως. Η ευτυχία δεν είναι κάτι που ξαφνικά μας χτυπά την πόρτα και μας συμβαίνει. Εμείς τη δημιουργούμε και -κυρίως- εμείς τη διατηρούμε.

«Χτίζοντας» την ευτυχία

Οι ρίζες της ευτυχίας των ενηλίκων βρίσκονται στην παιδική ηλικία. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν κάποιος δεν περνούσε καλά ως παιδί, δεν θα γίνει ποτέ ευτυχισμένος. Ούτε ότι αν ένα παιδί δεν μεγαλώνει κάτω από ιδανικές συνθήκες, δεν είναι ευτυχισμένο. Αν νιώθει ότι το αγαπούν, θα καλλιεργήσει θετικά αισθήματα, αυξάνοντας τις πιθανότητες να του το ανταποδίδουν οι γύρω του με ανάλογη συμπεριφορά.

To «κλειδί» είναι ο τρόπος αντιμετώπισης της ζωής και της καθημερινότητας. Δεν εννοούμε φυσικά πως πρέπει να δημιουργούμε μια παραπλανητική εικόνα για την πραγματικότητα, που θα λειτουργεί σαν καθησυχαστική ψευδαίσθηση. Απλά να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι δεν κερδίζουμε τίποτα όταν μεμψιμοιρούμε. Χρειάζεται να αναγνωρίζουμε τις καταστάσεις στην πραγματική τους διάσταση, αλλά να τις αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία και εκφράζοντας την αγάπη μας προς τους δικούς μας με κάθε ευκαιρία.

Ο σημαντικός περίγυρος

Κύριος στόχος των γονέων σε ό,τι αφορά την ψυχική υγεία του παιδιού τους, πρέπει να είναι να το κάνουν να καταλάβει πως το αποδέχονται και το αγαπούν, ανεξάρτητα από το πόσο όμορφο, επιμελές ή έξυπνο είναι. Αυτό τονίζει ο γνωστός Αμερικανός ψυχίατρος Δρ Έντουαρντ Χάλογουελ, συγγραφέας του βιβλίου «Οι ρίζες της ευτυχίας των ενηλίκων στην παιδική ηλικία». Ανάλογη αποδοχή πρέπει να λαμβάνει και από το σχολείο, από τους δασκάλους και συμμαθητές, από τους φίλους του. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το «κλισέ» που βλέπουμε στις ταινίες ή ακούμε στα δελτία ειδήσεων, ότι δηλαδή οι περισσότεροι κακοποιοί είχαν γνωρίσει την απόρριψη σε μικρή ηλικία, και το γεγονός ότι κάποιοι τούς είχαν κάνει να νιώσουν δυστυχισμένοι, αποτελεί έναν από τους παράγοντες που τους ωθούν στην παρανομία, στην επιστροφή δηλαδή προς τον περίγυρο, αυτού του αρνητισμού.

Παιχνίδι=χαρά

Το παιχνίδι, από τις σημαντικότερες πηγές ευχαρίστησης για ένα παιδί, δεν είναι απλά ένας ευχάριστος τρόπος να περάσει η ώρα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα ανακαλύψει τον κόσμο και το «παιχνίδι» της ζωής. Παίζοντας θα μάθει να βάζει στόχους και να υπερνικά τα εμπόδια, ώστε να φτάνει στο «βραβείο» ακολουθώντας τους κανόνες, και να νιώθει περήφανο κι ευτυχισμένο που τα κατάφερε! Ενθαρρύνετέ το λοιπόν να ασχολείται με δημιουργικά παιχνίδια και χόμπι, και προσπαθείτε να παρουσιάζετε τις υποχρεώσεις του σαν ένα ακόμα παιχνίδι στο οποίο αν ανταποκριθεί με επιτυχία, θα κερδίσει κάτι, είτε υλικό (όπως ένα μικρό δωράκι) είτε όχι (όπως μια ζεστή αγκαλιά ή μια βόλτα μαζί σας).

Χαρούμενο ναι, κακομαθημένο όχι

Πολλοί γονείς πέφτουν στην παγίδα να κάνουν όλα τα χατίρια στα παιδιά τους, συγχέοντας την ευτυχία με την πρόσκαιρη ικανοποίηση. Όμως, πρέπει να αποφεύγουμε να τους κάνουμε τα χατίρια, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για υλικά αγαθά. Το μόνο που καταφέρνουμε έτσι, είναι να μεγαλώσουμε ένα παιδί που ζητάει συνεχώς περισσότερα και δεν ικανοποιείται με τίποτα, με κίνδυνο να γίνει δυστυχισμένο ακόμα κι αν τα έχει όλα. Αντίθετα, προσπαθήστε να το κάνετε να εκτιμά αυτά που έχει και να αντλεί τα καλύτερα στοιχεία τους!