Τυπικά, δεν είναι και πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι ζει πλέον με ένα νήπιο, μιας και θεωρητικά η νηπιακή ηλικία ξεκινάει μετά τα δεύτερα γενέθλια του παιδιού, ενώ προϋποθέτει και την κατάκτηση κάποιων αναπτυξιακών δεξιοτήτων, όπως η ικανότητα να περπατάει ή να λέει κάποιον αριθμό λέξεων. Στην καθημερινή ζωή, ωστόσο, υπάρχουν πολύ πιο απτές και εντυπωσιακές ενδείξεις ότι δεν έχουμε πια να κάνουμε με ένα μωρό που μπορούσαμε, σε γενικές γραμμές, να κάνουμε ό,τι θέλουμε -αν και κανείς δεν μιλάει συνήθως γι' αυτές. Εάν λοιπόν βρίσκεστε ακόμα στο βρεφικό στάδιο, να τι μπορείτε να περιμένετε...

Το σπίτι σας είναι μονίμως άνω-κάτω

Στην αρχή, όπως όλοι, θα προσπαθήσετε να μαζεύετε στο τέλος της ημέρας (ή και αναρίθμητες φορές μέσα στη μέρα) τα δεκάδες παιχνίδια, ρούχα, αντικείμενα που κάποτε βρίσκονταν μέσα σε όποιο συρτάρι μπορεί να φτάσει κ.λπ. Σύντομα, θα κατανοήσετε, όπως όλοι, ότι είναι μάταιο να προσπαθείτε να διατηρήσετε το σπίτι τακτοποιημένο -δεδομένου ότι υπάρχει μόνιμα ένα πιτσιρίκι πίσω σας έτοιμο να ξαναπετάξει στο πάτωμα ολόκληρο το περιεχόμενο του ντουλαπιού που μόλις τακτοποιήσατε. Ρίξτε λοιπόν μια ματιά στο σαλόνι σας: εάν μοιάζει σαν πολυκατάστημα παιχνιδιών μετά από έκρηξη, τότε σίγουρα το παιδί σας είναι πια νήπιο! 

Δεν μπορείτε πια να πηγαίνετε στην τουαλέτα χωρίς παρέα

Θυμάστε εκείνες τις ωραίες εποχές που πηγαίνατε στην τουαλέτα και δεν σας ακολουθούσε κανείς; Ξεχάστε τις! Τώρα, όσο αθόρυβα κι αν προσπαθήσετε να...τρυπώσετε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δευτερόλεπτα αργότερα θα ανοίξει την πόρτα και θα μπει μέσα το παιδί, κρατώντας μια μπάλα την οποία επιμένει να του πετάτε (ναι, ενώ είστε καθισμένη στη λεκάνη) ή ένα βιβλίο που εννοεί να του διαβάσετε εδώ και τώρα! Εάν βρίσκεται σε μεγάλα κέφια δεν αποκλείεται να προλάβει να αρπάξει και την άκρη από το ρολό υγείας και να αρχίσει να τρέχει σε όλο το σπίτι. Μην επιχειρήσετε να το κλειδώσετε απ' έξω... εκτός εάν είστε διατεθειμένη να το ακούτε να χτυπάει την πόρτα μέχρι να βγείτε. 

Θέλει να τα κάνει όλα μόνο του

Σίγουρα, είναι πολύ μικρό για να δέσει τα κορδόνια του, να βάλει νερό στο ποτηράκι του ή να κάνει μπάνιο, Έλα όμως που θέλει να τα κάνει όλα μόνο του! Αυτή η νεοαποκτηθείσα επίμονη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας του θα το συνοδέψει στενά τα επόμενα χρόνια -μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι όντως είναι ικανό να κάνει μόνο του πάρα πολλά πράγματα, οπότε θα αρχίσει να προτιμάει να κάνετε και πάλι εσείς...

Θέλει να τρώει το δικό σας φαγητό

Ό,τι κι αν έχει στο πιάτο του, αυτό που περιέχεται στο δικό σας φαίνεται πιο λαχταριστό. Ακόμα κι αν αλλάξετε τα πιάτα μεταξύ τους, και πάλι το δικό σας θα του μοιάζει καλύτερο. Ακόμα κι αν τρώτε ακριβώς το ίδιο, και πάλι θα προτιμάει το δικό σας. Μην προσπαθήσετε να του εξηγήσετε. Δεν πιάνει. 

Πιστεύει πως όλα του ανήκουν

Το θέλω; Άρα, είναι δικό μου! Μου αρέσει; Άρα, είναι δικό μου! Το είδα; Άρα, είναι δικό μου! Κάπως έτσι αντιλαμβάνονται τα νήπια την ιδιοκτησία. Κι ο τρόπος που εκδηλώνουν την πεποίθησή τους μπορεί να ποικίλλει, από να το λένε μέχρι απλώς να τραβάνε για να αποσπάσουν αυτό το πράγμα που ασφαλώς και τους ανήκει από όποιον άλλον το κρατάει. Η προσπάθειά σας να το εμποδίσετε, συνήθως οδηγεί στην επόμενη ένδειξη, δηλαδή...

Έχει ξεσπάσματα

Όσο είναι μωρό, το μόνο που μπορεί να κάνει για να δείξει τη δυσαρέσκειά του είναι να βάλει τα κλάματα. Μεγαλώνοντας όμως, το ρεπερτόριο των εκδηλώσεων με τις οποίες εμπλουτίζει το κλάμα διευρύνεται εντυπωσιακά. Το ίδιο και οι αιτίες που μπορεί να προκαλέσουν ένα τέτοιο ξέσπασμα. Έπεσε κάτω το κουτάλι; (φυσικά, αφού το έριξε)... Είναι ώρα για υστερία! Δεν με αφήνει η μαμά να δοκιμάσω την τροφή της γάτας; Θα πέσω κάτω και θα χτυπιέμαι! κ.ο.κ.

Ακόμα και οι πιο απλές καθημερινές δραστηριότητες απαιτούν πλέον να δοθεί μάχη για να γίνουν

Πράγματα που μέχρι τώρα ήταν απίστευτα απλά, όπως για παράδειγμα, να ντύσεις το μωρό, να το βάλεις στο αυτοκίνητο ή να το βάλεις στην κούνια του για ύπνο, αποτελούν πλέον αφορμές για να ξεκινήσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος. Μέσα στο σπίτι σας. Κάθε μέρα!

Η αλλαγή της πάνας δεν είναι ώρα για καθαριότητα αλλά για παιχνίδι

Ή για υστερία (εξαρτάται από τη διάθεση, την ώρα, τη μέρα)... Το παιχνίδι λέγεται «κάνε όσες περισσότερες στροφές μπορείς για να ξεφύγεις από τη μαμά». Αν κατά τη διάρκεια των στροφών καταφέρεις και να λερώσεις τον τοίχο με ένα μέρος από το περιεχόμενο της λερωμένης πάνας, παίρνεις έξτρα πόντους! Ο δεύτερος γύρος έχει την κωδική ονομασία «πόσο μακριά μπορείς να πας χωρίς πάνα μέχρι να σε πιάσει η μαμά» -σ' αυτό το γύρο, οι έξτρα πόντου κερδίζονται εάν καταφέρει να κάνει τσίσα πάνω στο χαλί μέχρι να το πιάσετε...

Δαγκώνει (δυνατά)

Ανάλογα από το πότε άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα δοντάκια, το μωρό σας είναι πιθανό να έχει ξεκινήσει να δαγκώνει πριν ακόμα γίνει και τυπικά νήπιο, όμως όταν φτάσει σ' αυτό το στάδιο εξελίσσει πολύ περισσότερο αυτή την απολαυστική (για εκείνο) δεξιότητα. Δεν χρειάζεται να έχετε κάνει κάτι, απλά το χέρι σας να είναι όσο χαλαρό χρειάζεται για να καταφέρει να φέρει το δάχτυλό σας στο στόμα του.

Δεν φοβάται τίποτα!

Ούτε να ξαναπάει εκεί που μόλις του απαγορεύσατε να πάει, ούτε να (ξανα) ακουμπήσει εκείνο το αντικείμενο που ξέρει ότι πονάει/καίει/σπάει. Ή να κατέβει με το κεφάλι από τον καναπέ (κάτι που θα του είχε στοιχίσει αρκετά καρούμπαλα μέχρι τώρα εάν δεν ήσασταν πάντα εκεί για να το συγκρατήσετε). Όπως έχει δείξει η εμπειρία πάντως, στο τέλος ούτε εκείνα χτυπάνε ούτε εσείς παθαίνετε καρδιακή προσβολή (όπως είστε σίγουρη ότι θα συμβεί). Υπομονή...