Θα αφήνατε ποτέ το 6χρονο παιδί σας να πάει μόνο του στο σχολείο, χρησιμοποιώντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς; Θα ζητούσατε από ένα πιτσιρίκι δύο ετών να πάει για κάνει μερικά ψώνια στο μαγαζάκι της γειτονιάς; Πιθανότατα δεν θα μπορούσατε καν να το διανοηθείτε. Στην Ιαπωνία, όμως, τα παιδιά που πηγαινοέρχονται στο σχολείο ή πηγαίνουν για ψώνια μόνα τους είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο! Μάλιστα, στην ιαπωνική τηλεόραση υπάρχει μιαα πολύ πετυχημένη εκπομπή που ονομάζεται Hajimete no Otsukai (δηλαδή το πρώτο μου «θέλημα») που παρακολουθεί παιδιά την πρώτη φορά που βγαίνουν για να κάνουν κάποια δουλειά εκτός σπιτιού, χωρίς να συνοδεύονται από ενήλικα. Ο λόγος που έχει τόσο μεγάλη επιτυχία είναι ότι κάθε τηλεθεατής μπορεί να ταυτιστεί με αυτά τα παιδάκια, αφού σε όλους έτυχε σε πολύ μικρή ηλικία να βγουν για να κάνουν ένα «θέλημα».
Αυτό το μικρό ντοκιμαντέρ με τίτλο Japan's Independent Kids, που δημοσιεύτηκε στο YouTube συγκρίνει τις ζωές δύο οικογενειών, μία από την Ιαπωνία και μία από την Αυστραλία.
Εδώ μπορείτε να δείτε την καθημερινότητα της Noe Ando, ενός κοριτσιού εφτά ετών που πηγαίνει κάθε μέρα στο σχολείο με το τρένο -μαλιστα, χρειάζεται να αλλάξει γραμμές στη διαδρομή. Στο βίντεο γίνεται σαφές πώς τα παιδιά στη συγκεκριμένη χώρα ενθαρρύνονται από πολύ μικρή ηλικία να γίνουν ανεξάρτητα και να αναλάβουν την ευθύνη του εαυτού τους. Εκτός από το ότι πηγαίνουν στο σχολείο, επιπλέον ετοιμάζουν τα μαθήματά τους χωρίς καμία βοήθεια και κάνουν μπάνιο μόνα τους. «Εάν κάνει λάθος και μπει σε τρένο άλλης γραμμής, θα πρέπει μόνη της να βρει τη λύση», λέει η μαμά της Ando, Satoko Ando. «Διαφορετικά, δεν θα μπορέσει να φτάσει στο σπίτι».
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο που επιμελήθηκε το βίντεο, Jake Adelstein, αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η ιαοωνική κοινωνία. Εάν οι γονείς έπρεπε να πηγαίνουν κάθε πρωί τα παιδιά τους στο σχολέιο και να τα παίρνουν το απόγευμα «θα χρειαζόταν να αναδιοργανωθεί ολόκληρο το εργατικό δυναμικό και ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι εταιρείες».
Στον αντίποδα, η 10 ετών Emily από το Σίδνεϊ, της οποίας της καθημερινότητα βλέπουμε επίσης στο βίντεο, πηγαίνει κάθε πρωί στο σχολείο με το αυτοκίνητο του μπαμπά της. Όμως εκείνη ονειρεύεται τη μέρα που θα πάει μόνη της με τα πόδια και θα έχει το δικό της κλειδί για το σπίτι. Στο δυτικό κόσμο, οι γονείς δεν μπορούν καν να διανοηθούν να αφήσουν τα παιδιά μόνα τους. Πώς καταφέρνουν οι Ιάπωνες να νιώθουν ότι ο κόσμος είναι ασφαλής για τα δικά τους παιδιά; Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Dwayne Dixon «τα παιδιά στην Ιαπωνία μαθαίνουν από πολύ νωρίς ότι κάθε μέλος της κοινωνίας μπορεί ανά πάσα στιγμή να κληθεί σε βοήθεια και να βοηθήσει τους άλλους. Για τους γονείς στο δυτικό κόσμο είναι παράξενο πώς στην Ιαπωνία υπάρχει όλη αυτή η εμπιστοσύνη και η συνεργασία η οποία, μάλιστα, τις περισσότερες φορές είναι κάτι που γίνεται αυτόματα χωρίς να προηγηθεί κάποια σχετική συζήτηση ή συμφωνία».