Η κύρια πηγή άγχους των παιδιών όταν πρόκειται να πάνε για πρώτη φορά στον παιδικό είναι η άγνοιά τους, καθώς δεν έχουν ιδέα τι πρόκειται να συναντήσουν εκεί. Έχοντας συνηθίσει στο οικείο και ασφαλές περιβάλλον του σπιτιού, αισθάνονται άβολα ξέροντας ότι θα πρέπει να μείνουν για κάποιες ώρες σε ένα άγνωστο μέρος με καινούριους κανόνες και ρουτίνες. Για τους γονείς από την άλλη, το πρόβλημα είναι ότι συχνά φοβούνται ότι το παιδί τους θα νιώσει ότι το... παρατάνε στο σχολείο και δεν νοιάζονται για τα αισθήματά του. Καλό είναι να ξέρετε ότι μπορεί να πάρει έως και 10 εβδομάδες μέχρι να συνηθίσει ένα παιδί να αποχαιρετά ήρεμα τους γονείς του και να μπαίνει στη σχολική αίθουσα χωρίς κλάματα. Αυτές οι συμβουλές θα σας βοηθήσουν να ξεκινήσετε με το δεξί αυτή τη νέα περιπέτεια στη ζωή σας με τα λιγότερα δυνατά προβλήματα.
Να είστε σταθεροί
Πολλοί γονείς βλέποντας τις πρώτες μέρες ότι το παιδί στεναχωριέται στην ιδέα να αφήσει το σπίτι και να πάει στον παιδικό, μπαίνουν στον πειρασμό να του επιτρέψουν να του... περάσει κάποιες μέρες και να μην το στείλουν στο σχολείο. Με αυτό τον τρόπο όμως στερούν από το παιδί τη δυνατότητα να δουλέψει με τα αρνητικά συναισθήματά του και να μάθει να τα διαχειρίζεται και του δίνει το μήνυμα πως όταν κάτι δεν μας αρέσει μπορούμε απλώς να μην το κάνουμε! Η συνέπεια είναι το κλειδί εάν θέλουμε το παιδί να ενταχθεί ομαλά στο σχολείο. Απλά χαιρετίστε το με μια σύντομη αγκαλιά, χωρίς να το παρακάνετε και όταν επιστρέψετε για να το πάρετε, τονίστε ότι γυρίσατε όπως ακριβώς του είχατε υποσχεθεί ότι θα κάνετε.
Ζητήστε τη βοήθεια των εκπαιδευτικών
Μιας και οι δάσκαλοι του παιδιού είναι καινούριοι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή του, έχετε κάθε δικαίωμα να θελήσετε να κάνετε μια κουβέντα μαζί τους και να γνωριστείτε καλύτερα. Μοιραστείτε μαζί τους τις ανησυχίες σας αλλά και οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να του φανεί χρήσιμη, όπως κάποια σημαντική αλλαγή που προέκυψε στη ζωή του παιδιού παράλληλα με το σχολείο -για παράδειγμα ότι πρόσφατα απέκτησε αδερφάκι. Αλλά και φαινομενικά πιο ασήμαντες πληροφορίες, όπως οι συνήθειες του παιδιού σε ό,τι αφορά το φαγητό ή τον ύπνο, το αγαπημένο του τραγούδι ή χρώμα και ποια παιχνίδια του αρέσουν μπορεί να βοηθήσουν τους εκπαιδευτικούς να καθησυχάσουν πιο εύκολα το παιδί όταν το χρειάζεται. Μην παραλείψετε να αναφέρετε τυχόν θέματα υγείας που μπορεί να υπάρχουν, όπως αλλεργίες.
Δώστε του μαζί κάτι που να του θυμίζει το σπίτι
Ένα οικείο αντικείμενο μπορεί να βοηθήσει το παιδί να διαχειριστεί καλύτερα το στρες αποχωρισμού και να το καθησυχάσει. Εάν δεν έχει κάποιο αγαπημένο, όπως ένα μικρό παιχνιδάκι, μπορείτε να του δώσετε να έχει μαζί του ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη του ή ένα ποτηράκι από το σπίτι. Μπορεί για έναν ενήλικα κάτι τέτοιο να μοιάζει άνευ ουσίας,, όπως για ένα μικρό παιδί μπορεί να προσφέρει αίσθηση ασφάλειας σε ένα άγνωστο περιβάλλον.
Μην φεύγετε στα κρυφά
Μπορεί να σας φαίνεται καλή ιδέα να το σκάσετε όταν το παιδί είναι απασχολημένο με κάποιο συμμαθητή του ή μιλάει με τη δασκάλα του, όμως είναι βέβαιο ότι θα νιώσει διπλά φοβισμένο όταν διαπιστώσει ότι εξαφανιστήκατε ξαφνικά. Μια μαμά καλό είναι να μη φεύγει ποτέ μακριά από το παιδί της χωρίς προειδοποίηση. Τις πρώτες μέρες στον παιδικό είναι σκόπιμο ο ένας από τους δύο γονείς να μένει για λίγη ώρα δίπλα στο παιδί, χωρίς όμως να παίζει μαζί του ή να συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία. Απλά να παρίσταται ως το δίχτυ ασφαλείας του. Στη συνέχεια, αναπτύξτε ένα δικό σας «συνθηματικό» αποχωρισμού -μια αγκαλιά, μια συγκεκριμένη χειραψία ή μια φράση- που θα σηματοδοτεί το «αντίο» και απομακρυνθείτε χωρίς να το κάνετε θέμα. Όταν δείτε το παιδί σας να απασχολείται με κάποιο παιχνίδι ή δραστηριότητα, ξέρετε ότι μπορείτε να φύγετε χωρίς πρόβλημα.
Μην συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα
«Ο Γιάννης ποτέ δεν κλαίει όταν η μαμά του τον αφήνει στον παιδικό!» ή «είδες το άλλο κοριτσάκι πόσο χαρούμενο είναι που ήρθε στο σχολείο;». Τέτοιου είδους φράσεις δεν θα προσφέρουν τίποτα. Η προσαρμογή στο σχολείο είναι ατομική υπόθεση και, κάποια στιγμή, είναι σίγουρο ότι θα γίνει με επιτυχία και για το δικό σας παιδί. Μέχρι τότε ασχοληθείτε μόνο μαζί του αποφεύγοντας να το συγκρίνετε με άλλα. Εξάλλου, το καθένα έχει τα δικά του μέσα έκφρασης... κάποιο μπορεί να νιώθει την ανάγκη να κλάψει όταν το αφήνουν στον παιδικό κάθε πρωί. Σ' αυτή την περίπτωση, να είστε σίγουροι ότι δεν πειράζει να φύγετε και να το αφήνετε να κλαίει -το πιθανότερο είναι ότι σταματάει το κλάμα αμέσως μόλις βγείτε από το οπτικό του πεδίο.
Μην μπαίνετε στον πειρασμό να το τσεκάρετε κάθε τόσο
Από τη στιγμή που το αφήνετε στο σχολείο και φεύγετε, μην επιστρέφετε για να δείτε πώς ανταπεξέρχεται. Εάν εσείς συνεχώς τσεκάρετε το παιδί, του δημιουργείτε την ανάγκη να τσεκάρει κι εκείνο εσάς, οπότε θα περιμένει την επόμενη επίσκεψή σας και θα αγχώνετε όταν δεν σας βλέπει έξω από τα κάγκελα. Δείξτε εμπιστοσύνη στους δασκάλους και το προσωπικό του σχολείου και μείνετε ήσυχοι ότι το παιδί σας είναι ασφαλές και περνάει ευχάριστα και αποικοδομητικά.