Στην εποχή μας, η ηλικία των 9 είναι αρκετά συνηθισμένη για την έναρξη της έμμηνου ρύσης στα κορίτσια. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά οι γονείς δεν είναι προετοιμασμένοι για αυτό -με αποτέλεσμα να μην έχουν προετοιμάσει και τα παιδιά τους.

Κατά μέσο όρο, τα κορίτσια ξεκινούν την εφηβεία κάπου ανάμεσα στην ηλικία των 8 με 13 ετών - το πρώτο σημάδι συνήθως είναι η ανάπτυξη του στήθους, ακολουθούμενη από την ανάπτυξη τριχοφυΐας στην ηβική περιοχή, την εμφάνιση σωματικών οσμών και, τέλος, την πρώτη περίοδο που εμφανίζεται περίπου δύο χρόνια μετά την έναρξη των συμπτωμάτων. Για να μιλήσουμε για πρόωρη εφηβεία στα κορίτσια θα πρέπει τα σημάδια αυτά να εμφανιστούν πριν από την ηλικία των οκτώ, κάτι που συμβαίνει όλο και πιο συχνά σε όλο τον κόσμο.

Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Journal of Pediatrics δείχνει ότι τα τελευταία 40 χρόνια, τα πρώτα σημάδια εφηβείας στα κορίτσια εμφανίζονται κατά μέσο όρο 3 μήνες νωρίτερα ανά δεκαετία. Όμως, ενώ το σώμα τους απτύσσεται νωρίτερα, η συναισθηματική ωριμότητά τους μπορεί να μην προχωρά με τον ίδιο ρυθμό.

Αυτοί είναι μερικοί τρόποι να τα βοηθήσουμε να ανταπεξέλθουν με τις αλλαγές στη ζωή τους:

Ενημερώστε τους για θέματα που αφορούν την εφηβεία από νωρίς: Είναι σημαντικό οι γονείς να αρχίσουμε να μιλάμε στα παιδιά για την εφηβεία πριν αρχίσει να αλλάζει το σώμα τους. Οι συζητήσεις αυτές μπορούν να ξεκινήσουν στην ηλικία των επτά και να συνεχίζονται κάθε τόσο. Αποκτήστε τη συνήθεια να αναφέρεστε στα μέρη του σώματος με κανονικά και όχι “χαϊδευτικά” ονόματα, από τότε που τα παιδιά είναι ακόμα πιο μικρά, ώστε να μην καλλιεργούν μύθους για το σώμα τους.

Αντιμετωπίστε την εφηβεία και την περίοδο σαν κάτι φυσιολογικό: Εξάλλου, αυτό είναι! Εξηγήστε στην κόρη σας ότι αυτό που της συμβαίνει είναι απολύτως υγιές και ότι όλες οι γυναίκες στην οικογένειά σας έχουν περίοδο, όπως και όλες οι διάσημες γυναίκες που θαυμάζει. Επισημάνετε ότι μπορεί να νιώθει κάπως περίεργα ή ενοχλημένη, και ότι είναι κι αυτό ένα φυσιολογικό μέρος της διαδικασίας και κρατήστε ανοιχτούς τους διαύλους της επικοινωνίας, ώστε να μπορεί να σας μιλήσει για ό,τι την απασχολεί.

Σεβαστείτε τις αντιδράσεις της: Είναι πιθανό να παρατηρήσετε ότι θυμώνει όταν άλλοι παρατηρούν ότι το στήθος της έχει μεγαλώσει ή ότι αρχίζει να φοράει φαρδιά ρούχα για να κρύψει το σώμα της. Αυτά μπορεί να είναι σημάδια ότι ίσως δεν θέλει να μιλήσει για τις αλλαγές που βιώνει. Σε αυτή την περίπτωση, δώστε της βιβλία ή βρείτε βίντεο στο YouTube, από τα οποία μπορεί να ενημερωθεί. Η συλλογή πληροφοριών θα την κάνει να νιώσει καλύτερα και θα σας δώσει μια αφορμή για να μιλήσετε μαζί της. Διαφορετικά, προτείνετέ της να εκφράσει τα συναισθήματά της γράφοντας σε ένα ημερολόγιο.

Μην αφήνετε τους μπαμπάδες απέξω: Παραδοσιακά, η μητέρα είναι εκείνη που ενημερώνει και συμβουλεύει την κόρη της για την εφηβεία και την πρώτη περίοδο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι ο πατέρας δεν έχει θέση στη ζωή του παιδιού σου όταν αυτό περάσει σ' αυτό το εξελικτικό στάδιο. Εξάλλου, υπάρχουν εμπειρίες που είναι κοινές στην εφηβεία για αγόρια και κορίτσια και οι μπαμπάδες μπορούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει στο σώμα και το μυαλό της κόρης τους. Δώστε τους τη δυνατότητα να μιλήσουν κι εκείνοι για όσα έζησαν με παρόμοιες αλλαγές στην αντίστοιχη ηλικία και να διηγηθούν πώς ένιωθαν και πώς άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι απλά μεγαλώνουν.