Παλεύουμε με την απόγνωση πολλών ανθρώπων που βλέπουν τις επιχειρήσεις τους να δυσκολεύονται ή να χρεοκοπούν και τις θέσεις εργασίας να χάνονται. Η απειλή είναι μπροστά τους και μπροστά στα παιδιά τους. Η απελπισία βγάζει θυμό, επιθετικότητα και μερικές φορές απώλεια λογικής σκέψης.
Παλεύουμε με την κόπωση του κόσμου από την μεγάλη διάρκεια των προστατευτικών μέτρων. Η εμφάνιση δεύτερου κύματος της πανδημίας δημιουργεί απογοήτευση, ηττοπάθεια και παραίτηση από την μάχη.
Παλεύουμε με την ελλιπή πληροφόρηση. Την μάσκα δεν την φοράμε για να προστατευτούμε εμείς, αλλά για να μην κολλήσουμε τους γύρω μας, εκτοξεύοντας μακριά τα σταγονίδια από το στόμα μας. Αντίστοιχα κι αυτοί οφείλουν να προστατεύουν εμάς. Οι συνηθισμένες μάσκες δεν προστατεύουν αυτόν που την φοράει , γιατί αν ο ιός φτάσει στη μάσκα έχει δυνατότητα να περάσει από μέσα. Αν δεν το κατανοήσει αυτό ο κόσμος, θα συνεχίζει να νομίζει ότι είναι δικαίωμά του να μη φοράει μάσκα, γιατί “δικαιούται να κάνει ότι θέλει με την υγεία του”. Όμως δεν πρόκειται για δικαίωμα, αλλά για υποχρέωση να μη μολύνεις αυτούς που βρίσκονται γύρω σου.
Παλεύουμε με ασαφείς οδηγίες. Ακόμα δεν υπάρχει κατηγορηματική οδηγία του ΕΟΔΥ σχετικά με την αστειότητα της ζελατίνας, σαν προστατευτικού μέσου. Αποτέλεσμα είναι ότι εστιατόρια, καφετέριες και μαγαζιά γίνονται εστίες μόλυνσης. Δεν υπάρχει επίσης σαφής οδηγία για τις μάσκες με βαλβίδα, με αποτέλεσμα να γίνονται επανειλημμένοι διαπληκτισμοί σε κλειστούς χώρους και αεροπλάνα. Λόγω της ασάφειας οι αεροπορικές εταιρείες εξακολουθούν να ανέχονται ζελατίνες και μάσκες με βαλβίδες. Συμμορφώνονται μόνον αν αντιδράσουν οι επιβάτες. Επίσης συνεχίζουν να σερβίρουν φαγητό εν πτήσει, με αποτέλεσμα όλο το αεροπλάνο να βγάζει τις μάσκες για 5-10 λεπτά για να το καταναλώσει. Οι επιβάτες κάθονται στρυμωγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο – όπως δεν θα όφειλαν - και έτσι ακυρώνεται όλη η προηγούμενη προσπάθεια προφύλαξης.
Παλεύουμε με άστοχες προτάσεις. Αυτή την εποχή συζητείται η καραντίνα όσων είναι άνω των 65. Οι ευπαθείς ομάδες όμως μπορούν να προστατεύονται σε εξωτερικούς χώρους αν αντί από πάνινες μάσκες, φορούν μάσκες Ν95 ή FFP2 που δεν αφήνουν τον ιό να μπαίνει από έξω προς τα μέσα. Με τις μάσκες αυτές δεν απειλούνται από αυτούς που δεν τηρούν τα μέτρα. Μια μακρόχρονη καραντίνα θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη ζωή και στην ψυχολογία τους. Θα ακολουθήσει απειθαρχία που θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί, ακριβώς γιατί είναι ευαίσθητες ομάδες. Θα μπορούσαν όμως να διευκολυνθούν με ορισμένες ώρες στα σούπερ μάρκετ και στις δημόσιες υπηρεσίες αποκλειστικά αφιερωμένες σ΄ αυτούς.
Παλεύουμε με μια διαδεδομένη παραπλάνηση, που μπερδεύει αίτια και αποτέλεσμα. Επειδή έγινε έγκαιρα το lock down και δεν είχαμε πολλά κρούσματα τους πρώτους μήνες , αρκετοί συμπέραναν ότι όσα τους έλεγαν ήταν υπερβολές. Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είχαμε κρούσματα γιατί έγινε το lock down , αλλιώς θα είχε γίνει καταστροφή. Επιλέγουν να μη βλέπουν αυτό που έγινε στην Ιταλία, στην Ισπανία , στις ΗΠΑ και στη Βραζιλία.
Παλεύουμε με την προβληματική “πολιτική ορθότητα” και την υπερβολή σε σχέση με τα προσωπικά δεδομένα. Αυτό εμποδίζει να παρακολουθούμε ηλεκτρονικά ότι οι άρρωστοι παραμένουν σε καραντίνα και δεν περιφέρονται ανάμεσα σε υγιείς. Ποιο ακριβώς προσωπικό δεδομένο καταπατείται παραμένει απροσδιόριστο, καθώς επίσης αν το προσωπικό δεδομένο αυτό είναι πολυτιμότερο από τη διασπορά της επιδημίας και το θάνατο κάποιον άλλων από το ανεξέλεγκτο σπάσιμο της καραντίνας.
Παλεύουμε με την στάση της αντιπολίτευσης που αντί να υποστηρίζει σθεναρά τα μέτρα αντιμετώπισης του ιού, σιωπά και επιχαίρει για τη δυσκολία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τους απείθαρχους και την πανδημία. Ενίοτε κάνει και αντιπολιτευτικές καταγγελίες προσπαθώντας να χαϊδέψει τα αυτιά όσων δυσανασχετούν! O πόλεμος με τον κορωνοϊό δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για άγρα ψήφων. Απαιτείται ομοψυχία όπως σε κάθε εθνικό πόλεμο.
Παλεύουμε και με τους μόνιμα οργισμένους, που ξαφνικά εμφανίζονται κρατώντας ένα τσεκούρι στο χέρι, προσπαθώντας να παρασύρουν τους απελπισμένους, τους ανόητους και τους απληροφόρητους σε βιαιοπραγίες … κατά του κράτους, το οποίο ταυτίζουν με τον εχθρό!
Παλεύουμε με όλους αυτούς που έχουν υιοθετήσει και διασπείρει την υποκουλτούρα ότι το κράτος πάντα θέλει το κακό μας γιατί εκπροσωπεί την άρχουσα τάξη.
Παλεύουμε με τη σιωπή των μεγάλων συνδικάτων. Η τεχνική των μεσαζόντων αυτών είναι να διαιωνίζουν την κόντρα μεταξύ εργαζομένων, εργοδοτών και κράτους. Αυτό τους δίνει λόγο ύπαρξης. Στην περίπτωση του κορωνοιού αποφεύγουν να αντιτίθενται ανοιχτά στα μέτρα γιατί θα κατακρίνονταν. Απλά σιωπούν. Όμως ενισχύουν αντιρρήσεις και εμπόδια, ούτως ώστε συνεχίζεται η κόντρα και δυσκολεύει η αντιμετώπιση πχ. δεν θέλουμε μαθήματα μέσω ίντερνετ, δεν θέλουμε εναλλακτικές βάρδιες, δεν είναι αρκετές οι καθαρίστριες αλλά δεν θέλουμε να το αναλάβει ο ιδιωτικός τομέας, θέλουμε διορισμούς κτλ.
Παλεύουμε όμως και με την κατάχρηση της δυνατότητας που παρέχει η δημοκρατία σε επιμέρους ομάδες να εκφράζουν τις διαφορετικές τους απόψεις. Οι μαχητικές μειοψηφίες το εκμεταλλεύονται, εκβιάζουν και καταφέρνουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους πάνω στους πολλούς. Όμως οι πολλοί, που διαφωνούν με αυτές τις μειοψηφίες, δεν είναι οργανωμένοι σε ένα φορέα, ούτε και έχουν μάθει να βιαιοπραγούν ώστε να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Αποτέλεσμα είναι να μη δέχονται οι κυβερνώντες άμεση πίεση από τους πολλούς και να υποχωρούν στους λίγους. Έτσι γίνονται καταλήψεις σχολείων από μικρές μαχητικές μειοψηφίες σε βάρος των πολλών μαθητών, σε αρμονία και με μερικούς απληροφόρητους ή ανόητους γονείς.
Στα πόδια μας τέλος μπερδεύονται και οι γραφικοί, οι yolo (=you only live once) και οι ψεκασμένοι, που πιστεύουν σε αόρατες σκοτεινές δυνάμεις , 5G συνωμοσίες και τσιπάκια που περιέχουν τα εμβόλια του Bill Gates προκειμένου να παρακολουθεί τις συνομιλίες στα καφενεία στα χωριά.
Πού άραγε βγάζει όλο αυτό το εκρηκτικό μίγμα συμπεριφορών; Δεν είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς τη συνέχεια , εκτός αν κάτι αλλάξει ριζικά. Είναι μια έκτακτη κατάσταση και όλοι πρέπει να βοηθήσουν, αλλιώς όλοι θα ηττηθούμε μαζί.