Print this page

Θέλεις και εσύ ένα family friendly χώρο για καφέ;

Λίγο ο ανοιξιάτικος καιρός, λίγο η διάθεση που έχει ανέβει, λίγο που ο ήλιος δεν μας αφήνει περιθώρια να μείνουμε μέσα στο σπίτι, έχουμε αρχίσει τις εξορμήσεις. Μαμά και γιος, χέρι-χέρι, άλλοτε με το καρότσι κι άλλοτε με το ποδήλατο σεργιανούμε στα στενά, στις γειτονιές και στις πλατείες της περιοχής μας, ως νέοι εξερευνητές της πόλης μας. Συχνά πυκνά περπατούμε στον κεντρικό μας δρόμο καθώς υπάρχει πλατύ πεζοδρόμιο/πεζόδρομος με μαγαζιά, καφέ και εστιατόρια και κάνουμε χάζι.

Και κάπου εκεί μεταξύ βόλτας και σουλάτσου κουραζόμαστε. Περισσότερο εγώ, για να είμαι ειλικρινής, γιατί ο μικρός ήρωας (μεγάλη ιστορία γιατί τον αποκαλώ έτσι) έχει μια ενέργεια ανεξάντλητη και μια περιέργεια που δεν ικανοποιείται όσες βόλτες κι αν πραγματοποιήσουμε. Ε, ναι και στα μέσα της διαδρομής πεινούμε και διψούμε κι όλας! Ευτυχώς η «καλή» και προνοητική μαμά έχει πάρει μαζί της σνακ και φρουτάκι για τον μονάκριβό της, καθώς και δροσερό νεράκι σε ειδικό παγουρίνο – θερμός. Για τη μανούλα όμως ποιος φροντίζει;

Τι θέλω να πω: πολύ θα το χαιρόμουν αν κάπου εκεί εν μέσω βόλτας, παιχνιδιού και εξερεύνησης, συναντούσαμε στο διάβα μας ένα μαγαζί «family friendly». Ένα μαγαζί όπου θα μπορούσαμε να ξαποστάσουμε, να φάμε το φρουτάκι μας και να πιει και η μανούλα ένα καφεδάκι κι ένα παγωμένο νερό για να πάρει δυνάμεις για το δρόμο της επιστροφής. Και γιατί δεν το κάνεις; Θα με ρωτήσεις εύλογα. Το έχω προσπαθήσει, θα σου πω κι εγώ με βλέμμα απογοήτευσης, γιατί πραγματικά όσες φορές το έχω επιχειρήσει, έχω απογοητευτεί.

Δεν έχω συναντήσει, τουλάχιστον στη δική μου περιοχή, μαγαζί μη καπνιστών ή έστω με έναν διακριτό χώρο για μη καπνίζοντες. Κι όταν λέω διακριτό χώρο το εννοώ. Τι να το κάνω εάν υπάρχουν δυο-τρία τραπέζια μη καπνιζόντων όταν ολόκληρο το μαγαζί (δυο όροφοι πάνω και κάτω) είναι γεμάτο με κάπνα και μυρωδιά τσιγάρου;! Και ακόμη κι αν το έβρισκα αυτό το μαγαζί, θα είχε άραγε κάπου να καθίσουμε; Δηλαδή εκτός από καναπέ-πολυθρόνα-σκαμπό θα υπήρχε και η επιλογή παιδικό καρεκλάκι; Ας μην είχε πολλά τέτοια καρεκλάκια, λίγα και καλά θα αρκούσαν για να φιλοξενήσουν τον μικρό ήρωα ώστε να φάει το μήλο του σαν κύριος! Κι αν, λέω αν, γιατί άνθρωποι είμαστε, χρειαζόταν να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα; Θα βρίσκαμε ειδικό χώρο με αλαξιέρα για αλλαγή πάνας; Αυτό τώρα κι αν είναι δύσκολο να βρεθεί...

Δεν είμαι απαιτητική, είμαι απλά μανούλα και η ιδιότητα αυτή με έχει κάνει να σκέφτομαι διαφορετικά και να βλέπω τα πράγματα υπό νέο πρίσμα: αυτό του «τι είναι καλύτερο για το παιδί μου».

Και εν μέσω κρίσης προτείνω νέα επιχειρηματική ιδέα για όσους ενδιαφέρονται: δημιουργία μαγαζιού (καφέ, σνακ-μπαρ, εστιατόριο, δεν έχει σημασία) φιλικό προς τα άτομα με μικρά παιδιά! Εγώ πάντως θα το έκανα στέκι! Εσύ;

Δήμητρα Μπελόκα