Πολλά παιδιά λατρέυουν την πιπίλα τους. Όλες οι μαμάδες όμως γνωρίζουν πως, όσο σκληρό κι αν είναι, κάποια στιγμή θα πρέπει να την απαρνηθούν! Συνήθως αυτό δεν γίνεται χωρίς κλάματα και γκρίνια. Πώς μπορείτε να αποσπάσετε τη συγκατάθεση του παιδιού ώστε να γίνει η μετάβαση στη... μετά πιπίλας εποχή με τον πιο ανώδυνο τρόπο;

Καταρχάς, το πιο σημαντικό είναι να πειστούμε εμείς οι γονείς γις την αναγκαιότητα του να σταματήσει το παιδί έγκαιρα αυτή την αγαπημένη συνήθεια. Σύμφωνα με την Evelina Weidan Sterling, παιδο-οδοντίατρο και συγγραφέα του βιβλίου Your Child’s Teeth: A Complete Guide for Parents «μέχρι την ηλικία των δύο ετών, ακόμα κι αν προκληθούν μεταβολές στην οδοντοστοιχεία του παιδιού εξαιτίας της χρήσης της πιπίλας, συνήθως διορθώνονται από μόνες τους μέσα σε ένα εξάμηνο εφόσον σταματήσει η χρήση της. Αντίθετα, μετά τα δύο χρόνια, τα προβλήματα αρχίζουν να γίνονται πιο σοβαρά. Ακόμα χειρότερα, μετά τα 4, η πιπίλα προκαλεί προβλήματα που επηρεάζουν και τα μόνιμα δόντια του παιδιού».

Ακόμα, λοιπόν, κι αν χρειαστεί να περάσουν κάποιες μέρες που θα δυσκολεύονται να κοιμηθούν ή να ηρεμήσουν χωρίς την πιπίλα τους, αξίζει να προσπαθήσουμε να την κόψουν μέχρι την ηλικία των δύο ετών. Αυτοί είναι μερικοί από τους τρόπους που είχαν αποτέλεσμα για κάποιες άλλες μαμάδες πριν από εμάς. Εσείς, έχετε κάποιον ακόμα να προτείνετε;

Δώστε τη στη νεράιδα που παίρνει τις πιπίλες

Πρόκειται για μια παράδοση που έρχεται από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, αλλά έχει αποτέλεσμα στα παιδιά όπου κι αν ζουν. Η διαδικασία έχει ως εξής: μαζεύετε όλες τις πιπίλες που έχετε και ζητάτε από το παιδί να τις βάλει κοντά του στο κρεβάτι του όταν πάει για ύπνο. Όσο κοιμάται, η νεράιδα θα το επισκεφθεί και θα τις πάρει. Εάν είναι συνεργάσιμο, ίσως το ανταμείψει με ένα μικρό παιχνιδάκι που θα βρει, όταν ξυπνήσει, εκεί όπου είχε αφήσει τις πιπίλες.

Δώστε τη στον Άγιο Βασίλη. Ή σε κάποιο μωρό που γνωρίζετε και γεννήθηκε πρόσφατα

Γενικά, όταν πρόκειται για κάποιο (υπαρκτό ή ανύπαρκτο) πρόσωπο που το παιδί αγαπάει και θέλει να του προσφέρει κάτι δικό του, θα είναι πιο εύκολο να πειστεί να αποχωριστεί την αγαπημένη του πιπίλα.

Κάντε μερικές τρύπες στην άκρη της

Τα περισσότερα παιδιά δεν αντλούν πλέον απόλαυση όταν ρουφούν μια πιπίλα που έχει χαλάσει. Από την άλλη, βέβαια, υπάρχουν και παιδιά που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιούν ακόμα και μια κομμένη πιπίλα.

Απλά, εξαφανίστε τη!

Πρόκειται για τη μέθοδο «μαχαίρι». Μπορεί να εφαρμοστεί με την προϋπόθεση ότι είστε απόλυτα αποφασισμένοι να μην ενδώσετε όσο κι αν γκρινιάξει το παιδί που, σύμφωνα με όσους τη δοκίμασαν, θα συνεχίσει να τη ζητάει για τις επόμενες τρεις έως εφτά ημέρες. Πιπίλα τέλος κι αυτό είναι οριστικό!

Χρησιμοποιήστε τη σε κάποιο καλλιτεχνικό έργο

Εάν στο παιδί σας αρέσουν πολύ οι κατασκευές, ζητήστε του να κάνει μία με τις πιπίλες του, ώστε να τις έχει πάντα κοντά του, στο δωμάτιό του. Μπορεί να τις κρεμάσει από ένα σκοινί, να τις κολλήσει σε ένα κολάζ ή να τις μετατρέψει σε χριστουγεννιάτικο στολίδι.

Πετάξτε τη, «κατά λάθος», στα σκουπίδια

Και για να είστε σίγουροι ότι το παιδί (ή εσείς, μετά από πέντε ώρες κλάματα) δεν θα αρχίσει να ψάχνει στους κάδους, φροντίστε να είναι η μέρα που περνάει το σκουπιδιάρικο!

Φυτέψτε τις στο χώμα

Πείτε στο παιδί ότι τώρα που είναι μεγάλο και δεν χρειάζεται πιπίλα, θα τις φυτέψετε στον κήπο ή σε μια γλάστρα και σε λίγες εβδομάδες θα ανθίσει ένα όμορφο λουλούδι. Ζητήστε του να τις ποτίζει κάθε τόσο (και μην ξεχάσετε να φυτέψετε μερικούς σπόρους μαζί).

Κρεμάστε τις στο δέντρο με τις πιπίλες

Αυτή η παράδοση συνηθίζεται στη Δανία: τα παιδιά κρεμάνε τις πιπίλες τους πάνω στα δέντρα του πάρκου και μετά από λίγες ώρες οι νεράιδες (ή οι εργάτες του δήμου) τις μαζεύουν για να τις δώσουν σε άλλα μικρότερα παιδιά.

Ξεκινήστε από τη θεωρία

    Στα βιβλιοπωλεία θα βρείτε πολλά βιβλία που έχουν σαν θέμα το κόψιμο της πιπίλας. Μπορείτε να ξεκινήσετε να διαβάζετε κάποιο στο παιδί σας πριν του ζητήσετε να την κόψει κι εκείνο, ώστε να μπει σιγά σιγά στο πνεύμα. Μερικά από αυτά είναι τα: «Πιπίλα μου γλυκιά, της Ράνιας Μπουμπουρη, εκδ. Ψυχογιός, «Οι πιπίλες δεν είναι για πάντα», της Ελίζαμπεθ Βέρντικ, εκδ. Μεταίχμιο, «Η πιπίλα της Νίνας», της Κριστίν Νομάν – Βιγεμίν. Εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.

Ανταλλάξτε τη με ένα καινούριο παχνίδι

Εντάξει, η...δωροδοκία δεν είναι η πλέον επιθυμητή παιδαγωγική μέθοδος, αλλά το αποτέλεσμα μετράει! Εάν το παιδί σας είναι διατεθειμένη να δώσει την πιπίλα εάν του πάρετε εκείνο το παιχνίδι που τόσο του αρέσει, ας γίνει έτσι!